Column Kirsten – De kunst van het leven
Dat ik kan accepteren hoe mijn lijf eraan toe is en me daar ontspannen bij voel, wil niet zeggen dat ik passief achterover leun en niks meer doe. Zo mag het er wellicht uitzien, aangezien ik het grootste gedeelte van de dag op bed of op de bank doorbreng maar ondertussen blijf ik me verdiepen in alles wat mij kan helpen mijn lichaam zo goed mogelijk te ondersteunen. Elke dag doe ik oefeningen om mijn zenuwstelsel veerkrachtiger te maken. En dat gaat een stuk makkelijker zonder de constante druk die ik voorheen ervoer. Het aanhoudende gevoel van haast om beter te worden en niet nog meer kostbare levenstijd te verliezen is verdwenen en het steeds bewuster leven in het moment maakt dat ik me levendig voel en verre van passief.
In mijn zenuwstelsel is er overigens nog weinig rust te bespeuren. De eerste maanden na de dood van mijn moeder sliep ik, ondanks de onrust in mijn lijf, goed. Maar nu… Om de paar nachten slaap ik een hele nacht niet doordat de hartkloppingen me uit mijn slaap houden. Tegen de ochtend val ik nog enkele uurtjes in slaap en vervolgens raast er een wervelwind van adrenaline door m’n lijf. De daaropvolgende dagen lig ik compleet gevloerd. Waarna deze cyclus zich herhaalt. En herhaalt. Een herkenbaar patroon van eerdere keren dat mijn zenuwstelsel behoorlijk overprikkeld was.
In plaats van me er druk over te maken vertrouw ik erop dat iets wat komt ook weer gaat, vraag een gratis proefabonnement aan bij Netflix en vermaak me tijdens de slapeloze nachten met ongelimiteerd series kijken op mijn laptop. Ondertussen blijf ik m’n zenuwstelsel trainen en weet ik zeker dat, als het deze oefeningen niet zijn, er iets anders komt dat mijn lijf zal helpen in rustiger vaarwater te belanden.
Ineens krijg ik een ingeving. Een aantal jaar geleden hoorde ik voor het eerst over Sudarshan Kriya, een ademhalingstechniek met een kalmerend effect op lichaam en geest. Die, zo bedenk ik me nu, perfect zou aansluiten bij de oefeningen die ik momenteel doe. Ik kijk nog eens op de website van Art of Living en daar staat het: ”Slaap beter, voel je positief, energiek en vitaal.” Positief voel ik me al maar beter slapen is precies wat ik goed kan gebruiken.
En wat een timing! Einde van die week start de laatste cursus van dit jaar die enigszins in de buurt wordt gegeven, op 40 minuten rijden van mijn woonplaats. Ik besluit het erop te wagen dat de adrenaline mij hyper genoeg maakt om twee cursusavonden plus twee hele dagen te voltooien. Net hard genoeg om geen al te groot gevaar op de weg te vormen, kachel ik zo veel mogelijk over de rechterbaan op en neer naar Tilburg. Mijn steeds stijver en pijnlijker aanvoelende lijf weerhoudt me er niet van om tegelijkertijd met volle teugen te genieten. Van inspirerende gesprekken met bijzondere mensen. Van alle nieuwe dingen die ik leer. En ondanks mijn opgefokte lichamelijke toestand, die me nu juist op de been houdt, voel ik al een fractie van het kalmerende effect van de Sudarshan Kriya. Slaperigheid zet onverwacht vroeg in, namelijk op de laatste avond onderweg naar huis. Ik zet de auto een tijdje aan de kant, vervolg mijn weg met wijd open ramen en weet alsnog, rillend en met een verwilderd kapsel, veilig thuis aan te komen.
Ik beoefen de techniek twee keer per dag een half uur en ik slaap weer als een roosje. Doornroosje welteverstaan want nu de hyper gaat liggen is dat tevens de houding waarin ik me het meest bevind. Ik krijg griepverschijnselen die weken aanhouden en vooralsnog niet van plan lijken te vertrekken. Inmiddels schrik ik niet meer zo gauw van heftige reacties van mijn lichaam en ga op bed toegewijd door met alle oefeningen.
Niet voor later maar voor nu. Erop vertrouwend dat het leven het beste met mij voor heeft. Altijd. In elke situatie. Dat is voor mij de kunst van gelukkig leven. Een dynamisch proces dat om een dagelijkse dosis flexibiliteit en veerkracht vraagt. Een verwachting is vlot gecreëerd, een plan zo gemaakt. Soms handig om te hebben maar op het moment dat het me teleurstelling oplevert en daarmee mijn geluk in de weg staat, is het tijd om die flexibiliteit ten toon te spreiden en met een open blik te aanschouwen wat het leven als alternatief voor me in petto heeft. Ook als dat naast beter slapen meer pijn en een aanhoudend griepgevoel is. Want zittend of liggend, hyperig of grieperig, zolang ik door blijf ademen wordt het verhaal van mijn leven ongetwijfeld vervolgd. Met elke dag nieuwe kansen. Adem in, adem uit!
