Column Kirsten – Puzzelen voor gevorderden
Wat voel ik daar nu door mijn lijf stromen? Het lijkt wel energie… Of is het adrenaline? En mijn hoofd is zo helder. Ben ik weer hyper?
Ik ben begonnen met mijn zoveelste nieuwe dieet. In het kader van ‘alle beetjes helpen’, verdiep ik me al jaren in gezonde voeding om ook op dat vlak extra energie te genereren. Ik at Ayurvedisch, jarenlang vegetarisch, anti-hypoglycaemisch om mijn bloedsuikerspiegel-schommelingen onder controle te krijgen en af en toe gewoon een tijdje niet. Om mijn lichaam te ontdoen van alle afvalstoffen en mijn darmen een rustpauze te gunnen door alleen groentesappen te drinken. Ik verorberde borden vol sla en stopte standaard wat tomaatjes of reepjes paprika in mijn tas om mijn lijf ook onderweg van zoveel mogelijk vitaminen te voorzien. De nieuwste trend in gezondheidsland, de groene smoothie, was dan ook wel aan mij besteed. Groene bladgroenten zoals spinazie, sla of boerenkool huppetee in de blender met water en fruit. Véél fruit. Anders is zo’n sla-shake, zeker in het begin, onmogelijk weg te krijgen. Geen energieverspilling aan koken en übergezond. Ideaal! Maar fit en vitaal? Ik niet.
Eind 2011 bedacht ik me dat ik maar niet meer moest volgen wat algemeen als gezond wordt beschouwd. Ik wilde een manier van eten vinden die paste bij míj.
Zo kwam ik terecht in de wereld van de voedselovergevoeligheid. Ik liet mijn eerste test uitvoeren en inderdaad bleken mijn darmen meerdere voedingsmiddelen niet te verdragen. Rauwkost bijvoorbeeld. Pardon? Dat is toch gezond? Inderdaad. Maar niet voor mij.
Helaas waren ze bij deze kliniek, net als ik destijds, niet op de hoogte van het bestaan van het lekkende darm syndroom en het ziekmakende effect van gluten als je dat hebt. Dus werd ik daar niet op getest. Hoewel uit deze eerste test geen intolerantie voor gluten naar voren kwam, bleek een jaar later uit aanvullende testen dat ik wel degelijk een lekkende darm had.
Glutenrijke producten als pasta en brood at ik in de jaren voorafgaand aan test 1 erg weinig. Vooral uit ijdelheid omdat ik er zo snel van aankwam. Nu moest ik twee keer per dag pasta gaan eten en ik deed braaf wat mij werd opgedragen. Ervan uitgaande dat deze “deskundigen” er verstand van hadden. Ik stortte fysiek compleet in maar dat scheen er allemaal bij te horen. Negen maanden heb ik stug volgehouden want, echt waar, het was gewoon afwachten tot het omslagpunt en dat kwam vroeg of laat bij iedereen. En zo at ik er, uitgeput en wanhopig, nog wat extra gaatjes in mijn darmen bij.
Nadat ik via dokter Maes bevestigd had gekregen dat mijn darm zo lek was als een mandje, schrapte ik resoluut alle gluten van mijn menu, viel kilo’s af en mijn gewrichtspijnen verminderden sterk. Sinds ik vanaf begin dit jaar ook fruit liet staan, verdween mijn dagelijkse kater bij het opstaan als sneeuw voor de zon. Maar meer energie? Helaas nog niet.
Ik besluit me opnieuw te laten testen op voedingsintoleranties. Test 1 dateert immers van ruim anderhalf jaar geleden en ik zondig steeds iets vaker omdat een stemmetje in mijn hoofd me wijs maakt dat ik vast al meer kan verdragen na bijna twee jaar op zo’n streng dieet.
De uitslag overdondert me. Overgevoelig voor 62 van de 90 geteste voedingsmiddelen. Een verhoging van de interne prikkels bij zo ongeveer alles wat ik momenteel eet. Niet zo gek dus dat ik weinig verschil merk als ik me eens te buiten ga aan chocola. Ik zondig namelijk aan de lopende band… met broccoli!
Ik gooi het roer nogmaals om. Elf voedingsmiddelen telt mijn huidige dieet. De rest van mijn dagelijks benodigde bouwstoffen haal ik uit de supplementen die ik slik.
Al binnen enkele weken voltrekt zich een wonder. Ik weet niet wat me overkomt! Dit is geen adrenalinerush, dit is energie. Kalme, stabiele energie. Ik kan weer af en toe een boek lezen. En het dringt nog tot me door wat er staat ook.
Leven met ME betekent puzzelen voor gevorderden en na intensief zoeken op voedingsgebied is het me gelukt om weer een stukje van mijn eigen unieke puzzel te ontdekken. Dankbaar ga ik door met het vele liggen. Zo kan mijn lichaam de nieuw verworven energie gebruiken voor verder herstel en krijgt PEM geen kans om mijn zicht op het effect van het dieet te vertroebelen.
De mist trekt langzaam op. In mijn hoofd en in mijn lijf. Ondertussen puzzel ik rustig door, benieuwd naar wat het komende jaar me zal brengen. 2014, verras je ME?!
