Column Kirsten – Uit de bocht
Wat heerlijk dat ik wat meer energie heb! Ik lees, schrijf en bezoek een tentoonstelling. Ik kan af en toe autorijden. Ik vier mijn verjaardag! Meer nog dan van de overheerlijke cupcakes die een vriendin speciaal voor mij bakt, geniet ik ervan om mensen die mij dierbaar zijn om me heen te hebben. Een aantal van hen heb ik een jaar niet gezien. Na de zelfgekozen afzondering voor rust en herstel voelt het heerlijk om bij te praten met vrienden terwijl mijn lieve zussen zorgen dat dat ook het enige is dat ik deze middag hoef te doen. Ik bezoek een seminar en beland met de man van Oprah Winfrey aan tafel. En nog 30 anderen. Dat ik totaal onverwacht van de paar honderd seminarbezoekers word uitgekozen om bij dit diner aanwezig te zijn, om mezelf presenteren en te laten inspireren, is een van de vele verrassingen die het leven in mijn ogen zo bijzonder maken.
Wel voel ik me steeds vaker chaotisch en alert, tekenen van een onrustig zenuwstelsel. Mijn hogere concentratieniveau zakt weg. Mijn lijf herstelt zich weliswaar sneller na inspanning, alleen lukt het me steeds minder vaak om in de herstelstand te komen omdat ik me zo opgejaagd voel van binnen. Ik raak sneller overprikkeld en de slapeloze nachten zijn plotseling terug. De ONST-behandelingen die eind vorig jaar zo goed aansloegen omdat het de productie van ATP (energie) in de mitochondriën stimuleert, veroorzaken nu hypers in plaats van kalme energie. Ik doe erg mijn best om rustiger aan te doen omdat ik geloof dat dit bijdraagt aan verbetering op de lange termijn. Maar op de een of andere manier lukt het me niet. Net als in voorgaande jaren waarin ik ook gedreven door adrenaline over mijn grenzen denderde.
Het grote verschil is de frustratie. Die heb ik namelijk niet meer. En ook geen schaamte of schuldgevoel over wat ik anders of beter had kunnen doen in de afgelopen maanden. Ik sta achter mijn keuzes, hoe ze ook uitpakken, en draag de consequenties. Ook als het resultaat anders is dan gehoopt. En het soms lijkt alsof ik een flinke stap terug moet doen. Mijn hoofd is, ondanks de lagere concentratie, helder en vastberaden en daardoor blijf ik mentaal kalm. Zelfs als mijn zenuwstelsel in de opperste staat van chaos verkeert. Ik durf erop te vertrouwen dat het leven me de volgende stap ook nu weer zal tonen.
En dat doet het, net zo onverwacht als de hypers kwamen opzetten. Van een vriendin krijg ik een boek over magnesium en ik lees het in 1 slapeloze nacht uit. Ik herinner me dat ik destijds zo opknapte van Metarelax. De eerste soort magnesium die het vreemde gevoel in mijn lichaam, alsof het constant onder stroom stond, uitschakelde. In het boek lees ik dat deze tabletten precies de juiste vorm van magnesium, taurine en vitamine B6 bevatten waardoor magnesium gemakkelijker wordt opgenomen in de cellen.
Begin december ben ik overgestapt op magnesiumpillen van een nieuw merk, me niet beseffend dat deze anders van samenstelling zijn. Sindsdien voel ik me hyperder en spelen een aantal “oude klachten” weer op. Ik dacht dat het door de decemberdrukte en de taartjes kwam (en die hadden ook zeker hun invloed) maar nu blijkt dat ook magnesium, in de voor mijn lijf het best opneembare vorm, een sleutelrol speelt bij het rustig houden van mijn zenuwstelsel.
Ik schrap de enkele afspraken die voor de komende weken gepland staan en sluit me opnieuw zo veel mogelijk af voor prikkels. Ik slik magnesium, smeer magnesium en zuig het zelfs op via mijn voetzolen. Want ook via de huid kun je het magnesiumgehalte in je lichaam snel verhogen met behulp van magnesiumspray en voetenbadjes met daarin opgelost magnesiumzout.
Het is verbazingwekkend hoe snel de rust in mijn zenuwstelsel wederkeert. Dat is maar goed ook want er ligt nog een uitgebreid plan klaar om mijn lijf te stimuleren het beste uit zichzelf te halen. Ik popel om daarmee verder te gaan en te ontdekken wat er nog meer mogelijk is. Ondertussen geef ik me zonder strijd over aan wat er blijkbaar op dit moment moet gebeuren. Of dat nu al hyperend uit de bocht vliegen, dineren met de man van Oprah, versuft dvd’s kijken of magnesium opslurpen is. Mijn lijf geeft perfect aan wat het aankan en hoe enthousiast ik me ook op nieuwe dingen wil storten, ik heb daar rekening mee te houden. Mijn lijf bepaalt het tempo. Niet ik. En hoe meer ik me daaraan over durf te geven, hoe gelukkiger ik me voel.
