Column Anneke: Benji, vervolg
En toen kwam Benji vervolg
Benji doet het heel goed tijdens de reis. Geen spoor van stress. Bij mij is het wel anders. Zit met mijn gedachten bij Yanou. Hoe zal ze reageren? Hoe zal Benji op haar reageren? Ik heb al veel op internet gelezen, tegenstrijdige dingen maar over één ding zijn ze het allemaal eens. Rustig laten wennen aan elkaar. Ieder even apart zetten en daarna met elkaar kennis laten maken. Dat ben ik ook echt van plan! We hebben een draaiboek.
Thuisgekomen zetten we de mand in de gang. Benji kan zo rustig zijn nieuwe omgeving bekijken. De deur tussen gang en woonkamer heeft een grote ruit, zo kunnen we hem in de gaten houden. Geheel volgens plan.
Benji heeft niks op met onze strategie. We zijn nog maar net in de kamer en hij staat rechtop tegen de deur naar ons te kijken. Dat kleine eigenwijze koppie komt net boven de ruit. Hij staat er met twee pootjes tegenaan en kijkt zo lief. Ton doet de deur open en hij stormt onbevangen naar binnen. ‘Joehoe hier ben ik’ straalt dat koppie uit. Ineens staat hij neus aan neus met Yanou. Ze schrikt en begint te grommen, Benji blaast en loopt weg. Yanou weet met de situatie niet goed raad en loopt Benji achterna die haar brokken heeft gevonden en ze smakelijk op zit te eten. Zijn eigen brokken staan onaangeroerd in de gang. Yanou sjokt de gang in en eet op haar beurt zijn brokken op. Benji is ondertussen het huis aan het verkennen. Hij weet al waar de kattenbak is en waar het eten staat. Yanou houdt hem op een afstand in de gaten. Sluipt achter hem aan als hij de slaapkamer op gaat. Even later komen ze in dezelfde volgorde terug. Benji besluit dat hij moe is en gaat op het plekje van Yanou liggen en valt in slaap. Ik zie Yanou twijfelen. Uiteindelijk gaat ze een paar meter van hem af liggen, net doen alsof ze slaapt zodat ze Benji in de gaten kan houden.
Ze is heel boos, dat laat ze goed merken. Ze wil niet aangehaald worden, als ik tegen haar praat kijkt ze de andere kant uit. Ze heeft geen zin en tijd om zich met mij te bemoeien. Er is een indringer in huis en dat is mijn schuld.
Die nacht houden we ze gescheiden. Yanou in huis en Benji in mijn vroegere hobbykamer. De volgende ochtend huppelt Benji de kamer in. Weer wat gegrom en geblaas. Ik vul de bakjes met vlees en zet die een stuk uit elkaar. Yanou eet altijd op haar gemak en laat vaak wat achter om het later op te eten. Benji schrokt alles naar binnen, wandelt naar Yanou duwt haar weg, eet de bak leeg om vervolgens zijn eigen bak weer uit te likken. Yanou laat het toe alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik snap het niet. Blazen en grommen naar elkaar maar hij mag wel haar eten opeten.
Yanou is helemaal uit haar doen. Ze loopt Benji constant achterna. Wil niets van mij weten. Dat vind ik heel erg. Vraag me dan ook af of we er wel goed aan hebben gedaan om Benji erbij te nemen. Diezelfde middag komt Yanou toch bij me liggen. Benji volgt op gepaste afstand en springt ook op bed. Yanou gaat met haar rug naar ons zitten, haar staart gaat heen en weer. Benji sluipt dichterbij, neemt een sprong bovenop haar staart. Ik hou mijn adem in, geen gegrom of geblaas.
Yanou springt op de grond, Benji volgt.
