Column Anneke- Koffie en wat lekkers

Maandagmorgen. Kitty, mijn huishoudelijke hulp en vriendin komt om me te helpen met de huishouding. Vandaag is het extra spannend want Yanou ziet haar voor het eerst. Het is pas haar derde dag bij ons en het is dus spannend hoe ze gaat reageren. Om 9u wordt er een sleutel omgedraaid en komt Kitty binnen.

Yanou zit heel strategisch om de hoek van de kamer te kijken naar wat er gebeurt en ook wie er binnenkomt. Ze kijkt naar mij en naar Kitty en weer terug. Weer een ander mens dat zomaar binnenkomt. Ze is in verwarring gebracht. Ik knik tegen haar dat het goed is. Ik zie haar twijfelen en dan neemt ze een besluit!

Staart omhoog, snuitje opgericht en ietwat verlegen loopt ze naar Kitty om haar te begroeten.
Kitty bukt en ze mag Yanou aaien en kroelen.
Met verbazing volg ik het tafereel. Dat is wat ik had gehoopt en mijn lach had niet breder kunnen zijn. Kitty en Yanou zijn meteen vrienden.

Voordat Kitty aan het werk gaat drinken we samen koffie en praten we bij. Zij vertelt over de dingen die ze meemaakt en ik vertel hoe mijn dagen zijn geweest. Samen praten we veel over ME want Kitty heeft jaren gewerkt als verpleegkundige en hoewel ze dat al een tijd niet meer doet heeft ze veel belangstelling voor ME, vooral omdat ze er wel ervan gehoord heeft maar nooit in haar loopbaan tegen is gekomen. ( Wat op zich niet zo vreemd is.) Ook en niet in de laatste plaats doordat ze bij mij het hele proces van dichtbij heeft meegemaakt. Kitty kwam al 1x per week bij ons voor ik ziek werd. Ik werkte toen als ZZP in de particuliere verpleging en was dan 3 tot 5 dagen van huis. Ze zag wat er mis ging en de strijd die ik geleverd heb om overeind te blijven, wat helaas mislukt is. Ze heeft er alles aan gedaan om me te steunen en ook vindt ze het prima om me af en toe een schop onder mijn kont te geven als ik weer eens over mijn grenzen ga.
Mijn hoofd is op vakantie roep ik als het me weer eens niet lukt om op woorden te komen of te zeggen wat ik bedoel. Zij begrijpt dat en samen kunnen we er ook om lachen als er weer iets heel anders uit mijn mond komt dan de bedoeling is of als de hagelslag in de koelkast staat en de boter in de kast. Dat schept een band.

Op een of andere manier voelt Yanou dat haarfijn aan. Ze komt bij ons zitten, op de tafel en kijkt van de een naar de ander. Gezellig hé lijkt ze te zeggen. Als we tegen haar praten kijkt ze ons aan alsof ze ons begrijpt en ons antwoord geeft.
Omdat wij wat lekkers hebben pak ik het potje met kattensnoepjes van de tafel en draai de deksel ervan af. Yanou ziet het en is direct vol aandacht. Dat lust ze wel! Ik geef Kitty een snoepje en geef er zelf een aan Yanou. Yanou pakt het snoepje voorzichtig aan en eet het op.
Dan kijkt ze wat onzeker naar Kitty die het snoepje nog heeft. Langzaam gaat ze op de hand af met het snoepje en ja hoor.. de hand gaat open! Voorzichtig wordt het snoepje uit de hand gehaald en met smaak opgepeuzeld.
Iedere maandagmorgen en donderdagmorgen is dat ons ritueel.