Column Oscar: Fulltime
Fulltime
Een vriend van mij heeft een veeleisende baan, hij vertelde me dat hij soms 80 uur per week moet werken. Ik zei hem dat het een goede oefening is mocht hij een politieke carrière overwegen. Het deed me denken aan een aantal jaar geleden toen ik nog niet zo lang ziek was.
Iemand zei me dat ze vond dat ik soms vertelde over ME alsof het mijn werk was. Ik zei dat het soms voelde als een fulltime job. Die persoon vatte dit niet ligt op, ze vond het belachelijk dat ik dit zei en werd zelfs boos. Ze zei dat hard werken en niets doen niet vergelijkbaar was, hoe durfde ik zo iets te zeggen. Ik was een beetje in shock, ik had immers 8 jaar lang vele uren in de zorg gewerkt dus ik had het gevoel dat ik die vergelijking toch wel kon maken.
Nu vele jaren later besef ik dat ze helemaal gelijk had, daarom schrijf ik deze column. Om mijn excuses aan te bieden aan de hard werkende mens. Ik heb daarom een lijst samengesteld om even te laten zien dat een full time job en ME/CVS echt niet het zelfde zijn en om deze misstap van mij eens en voor altijd uit de wereld te helpen.
In de zorg is het motto dat je je werk niet mee naar huis moet nemen. Dit omdat je soms dingen meemaakt waar je niet goed van slaapt. Dus als je na een dag werken thuis komt, dan kan je ‘s avonds zonder zorgen uitrusten op de bank. Bij ME slaap je überhaupt niet zo goed, het zou dus fijn zijn als je na een dagje flink ploeteren in je bed even kan uitrusten op de bank, maar de bank is soms te ver en als je toch de bank weet te bereiken komt je ME gezellig mee.
Als je een fulltime baan hebt krijg je automatisch vakantiedagen, kies je een mooie bestemming en kom je weer “helemaal opgeladen” thuis. Als je fulltime bedlegerig bent is een klein stukje lopen een grote reis, je ziet dingen die je nog nooit hebt gezien omdat je zo duizelig bent en je komt op plekken waar je al lang niet bent geweest. Mocht je niet bedlegerig zijn en je goed genoeg voelen om op reis te gaan maak je het zelfde mee als een gezonde vakantieganger alleen komt “werk” altijd mee, je bent als het ware op business trip.
Oh ja en je komt natuurlijk niet opgeladen terug naar huis. Eerder afgepeigerd en meestal heb je er nog minstens een maand last van.
Als je werkt kun je kiezen om van baan te veranderen, is je team niet leuk, de plek niet gemakkelijk bereikbaar of ben je gewoon aan een nieuwe uitdaging toe, dan kijk je even op een vacature website en droom je verder over alle mogelijkheden die je hebt.
Na de afgelopen 4 jaar kan ik je verzekeren dat ik aan een nieuwe uitdaging toe ben en heb ik al alles proberen doen, om van baan te veranderen, maar helaas voelt het tot nu toe nog altijd als een sweatshop.
Heb je een probleem op je werk, een collega die vervelend is of iets dat misloopt in het team. Dan ga je naar je afdelingshoofd en zoek je een oplossing. Persoonlijk ben ik altijd in discussie met mijn teamleider maar mijn problemen zijn nog steeds niet opgelost en een bonus zit er ook niet in.
Heb je een fulltime job maar voel je je een dagje niet lekker dan meld je je gewoon even ziek, zelfs als je de avond ervoor per ongeluk iets te veel gedronken hebt (niemand die het weet).
Als je Myalgische encefalomyelitis hebt…
Wacht, moet ik dit echt uitleggen? You get my point.
Fijn weekend!
