Oscar: “Mijn muzikale leven viel ongewenst stil”

Je staat op een podium, omringd door jouw eigen band. Het publiek gaat helemaal uit z’n dak. Het ritme bouwt op naar het hoogtepunt. Je zingt uit volle borst, het publiek zingt mee. Dan is het stil. Dat is ME/CVS. Het maakt je leven stil. Want samen muziek maken is Niet Normaal Meer. 

Verloren dromen

Het is 2013, Oscar leeft met de dag (en nacht). Regelmatig treedt hij op, zowel als singer-songwriter als samen met zijn band. Ze schrijven diverse nummers en dromen over een eigen album. Aan creativiteit en energie geen gebrek. Een griepje gooit roet in het eten. Daarna is het over. Het is ME/CVS. Zijn muzikale leven staat ongewenst op pauze.

“Je wordt niet alleen ziek, je verliest ook heel veel: het vertrouwen in je eigen lichaam, je zelfstandigheid en je passie. Ik moest stoppen met mijn band en zag een eigen album in rook op gaan.”

Mijn passie gepasseerd

Zingen voor publiek maakte Oscar heel gelukkig. Dat is nu ondenkbaar. Zelfs zitten op een kruk met een gitaar om zijn nek is tegenwoordig vrijwel onmogelijk. Het is geen kwestie van een beetje moe zijn. ME/CVS is echt anders. Het lijkt meer op de vermoeidheid die je voelt als je een hele stevige griep hebt. Alles doet pijn. Je moet er niet aan denken om je bed te verlaten. “Dat heb ik bijna dagelijks en het hele jaar door.” Gelukkig gaat griep meestal snel over. ME/CVS niet.

Positief perspectief

Samen muziek maken is voor Oscar door ME/CVS niet normaal meer. Hij is veel verloren door ME/CVS, maar niet zijn creativiteit. “Kunst is gelukkig supervrij, dus ik heb nieuwe kunstvormen ontdekt.” Hij maakt onder andere abstracte kunst en schrijft persoonlijke columns. “Sinds kort maak ik ook weer muziek met een vriend. Ik zing – soms liggend vanuit een bureaustoel – en hij begeleidt met gitaar. We hebben vijf liedjes van vroeger herschreven en willen daar alsnog een plaat van maken.”