Langdurige klachten bij een achtste deel van de Coronapatiënten
Al eerder publiceerden wij online en in MEdium over de mogelijke relatie tussen Long COVID en ME/CVS. Uit recent onderzoek van het UMC Groningen blijkt deze relatie wederom. Een op acht Nederlanders heeft drie tot vijf maanden na acute COVID-19 nog steeds klachten van fysieke aard. Dit onderzoek werd uitgevoerd door een team van Prof. dr. Judith Rosmalen, voormalig lid van de Gezondheidsraad Commissie ME/CVS.
De resultaten van dit onderzoek zijn onlangs gepubliceerd in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift The Lancet. De gegevens werden verzameld via het project Lifelines.
Lifelines
In het project Lifelines wordt sinds 2006 de gezondheidssituatie van 167.000 mensen in het noorden van Nederland gevolgd. De deelnemers vullen regelmatig vragenlijsten in over hun leefgewoonten. Elke vijf jaar komen ze naar het ziekenhuis voor verschillende onderzoeken, zoals een bloeddrukmeting, een hartfilmpje, cognitieve tests en een longfunctietest. Regelmatig vullen zij ook vragenlijsten in met betrekking tot klachten als pijn op de borst, rugpijn of ademhalingsproblemen. Voor deze studie van Rosmalen hebben de deelnemers aanvullende vragen over coronaklachten beantwoord.
Wat werd onderzocht?
Van de 13000 deelnemers die meegenomen werden in het onderzoek, hadden 4231 deelnemers COVID-19 gehad. 8462 deelnemers waren op het moment van vragen nog niet besmet (geweest). Op basis van de nieuwe gegevens werd onderzocht of de deelnemers na hun corona-infectie nieuwe klachten ontwikkelden en/of al bestaande klachten verergerden. Op deze manier konden de onderzoekers vaststellen of de klachten die zich tijdens de pandemie ontwikkelden verband houden met het coronavirus. Vervolgens werd onderzocht hoeveel COVID-patiënten chronische klachten hielden en of COVID-19 daaraan ten grondslag lag.
De resultaten
De aanhoudende symptomen bij COVID-19-patiënten werden vergeleken met de symptomen vóór COVID-19 en vergeleken met een controlegroep van mensen die niet besmet waren geweest. De aanhoudende klachten omvatten onder andere: pijn op de borst, moeite en/of pijn bij ademhalen, pijn bij ademhalen, pijnlijke spieren, tintelende ledematen, brok in de keel, afwisselend warm en koud voelen, zware armen of benen, en algemene vermoeidheid. Uiteindelijk werd geconcludeerd dat bij 12,7% (1/8ste deel) van de patiënten deze symptomen konden worden toegeschreven aan COVID-19.
In dit onderzoek zijn alleen COVID-patiёnten onderzocht die besmet zijn geraakt in het eerste jaar van de pandemie: dus met originele COVID-variant (de alpha-variant) en de latere delta-variant. Op dat moment werd er nog niet gevaccineerd. Uit diverse andere onderzoeken blijkt dat gevaccineerde mensen minder risico’s lopen om Long COVID te krijgen.
De resultaten van dit onderzoek geven echter geen antwoord op de vraag wat dan precies de oorzaak is van de langdurige klachten. De onderzoeksdeelnemers worden verder gevolgd om meer gegevens te verzamelen en zo hopelijk meer inzicht te krijgen in de oorzaak. Onderzoekster Judith Rosmalen hoopt ook meer te leren over langdurige klachten na andere infecties.
Een echte aandoening
Door een deel van de artsen werd tot nu toe Long COVID gezien als een gevolg van teveel binnen zitten, stress door lockdowns en de angst om besmet te raken. Door te corrigeren voor de gevolgen van de pandemie zelf voor de gezondheid toonden de onderzoekers aan dat long COVID echt bestaat, regelmatig voorkomt en verschillende kernsymptomen heeft. Dit is een flinke stap vooruit.
Het belang van dit onderzoek voor ME/CVS-patiënten
Dit onderzoek is op verschillende manieren van belang voor ME/CVS-patiënten. Een belangrijk punt is dat het kan helpen bij de erkenning van ME/CVS. Nu aangetoond is dat long COVID een echt ziektebeeld is en geen gevolg is van stress of leefstijl zullen artsen hopelijk ook ME/CVS serieuzer gaan nemen. En misschien helpt de aandacht in de media ook wel uw sceptische kennissen te overtuigen, dat ME/CVS niet ‘tussen de oren zit.’
Ten tweede kennen ME/CVS en Long COVID een forse overlap in symptomen. Nu die voor zo’n grote groep netjes op een rijtje zijn gezet, kunnen wetenschappers betere vergelijkingen gaan maken tussen ME/CVS en Long COVID.
Een derde punt is dat dit onderzoek de waarde laat zien van het kijken naar grote groepen mensen. In de onderzoeksagenda ME/CVS staat beschreven welke soorten onderzoek het meest nodig zijn voor ME/CVS. Voor veel soorten klinisch onderzoek en sommige soorten fundamenteel onderzoek is het aan te raden gebruik te maken van een groot patiëntencohort (zie onder andere MEdium juni 2021) Dit is zeer waardevol. Je kunt je nog steeds aanmelden als kandidaat-deelnemer via mecvs.nl/onderzoek.
Het belang van bevolkingsbreed onderzoek
Sommige onderzoeksvragen uit de ZonMw-agenda kunnen niet goed vanuit een patiëntencohort beantwoord worden. Het gaat dan vooral om epidemiologische vragen; vragen over de factoren die het optreden, de verspreiding, de preventie en de beheersing van ziekte, letsel etc. in een bepaalde menselijke populatie beïnvloeden. Het gaat dan onder andere om vragen als:
- Hoe ontstaat ME/CVS?
- Welke omgevings- en/of erfelijke factoren zijn hier bepalend in?
- Hoe vaak komt ME/CVS voor in de bevolking? Hoeveel nieuwe gevallen zijn er elk jaar en op welke wijze kunnen we dat het beste meten?
Om deze vragen te kunnen beantwoorden heb je gegevens van de gehele bevolking nodig. Wetenschappers noemen zo’n cohort een populatiecohort en het project Lifelines is daar in Nederland het bekendste voorbeeld van. Wanneer zo’n populatiecohort al een tijdje loopt en de dataset groot genoeg is, kom je vanzelf voldoende nieuwe ziektegevallen tegen om vergelijkingen mogelijk te maken van de situatie van mensen vóór en na het ontstaan van een aandoening zoals ME/CVS. Zo’n wetenschappelijke analyse is bij ME/CVS nog nooit gemaakt en kan waardevolle inzichten opleveren.
Al met al maakt dit onderzoek de vooruitzichten voor ME/CVS-patiënten net een tikje zonniger!
Bron: https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(22)01214-4/fulltext
Relevante links
