Meer participatie van zeer ernstige ME/CVS patiënten in onderzoek mogelijk
Dankzij een onderzoeksmodel kan de participatie van de zeer ernstig getroffen ME/CVS patiënten in onderzoek vergroot worden
Introductie
Het meeste onderzoek naar ME/CVS heeft zich gericht op ambulante patiënten die in staat zijn om klinieken te bezoeken. Naar schatting zijn 25% van de mensen met ME/CVS ernstig of zeer ernstig getroffen en aan huis of bed gebonden; sommige hebben sondevoeding nodig. Vanwege de ernst van hun ziekte zijn deze patiënten grotendeels uitgesloten van onderzoek.
In onderzoeken waar ernstig zieken ME/CVS patiënten wel zijn opgenomen werden diverse problemen gerapporteerd zoals: een slechte respons, onvolledig ingevulde vragenlijsten of de toegenomen tijd en kosten.
De 25% ME Group, een nationale* liefdadigheidsinstelling die steunt en pleit voor mensen met ernstige en zeer ernstige ME/CVS besloot daarom om te analyseren hoe deze patiënten wel zouden kunnen deelnemen aan onderzoek.
Methoden
25% ME Groep heeft een vragenlijst opgesteld voor leden die enteraal en parenteraal gevoed worden. Alle deelnemers hadden de ME/CVS-diagnose, gesteld door een arts van de National Health Service (NHS, Het Verenigd Koninkrijk). Omdat zij ook bedlegerig waren, werden ze gedefinieerd als zeer ernstige ME/CVS-patiёnten (volgens NICE-leidraad 2006).
De onderzoeker had aanzienlijke ervaring met het omgaan met deze patiënten. De vragenlijst was dus zo ontworpen dat het duidelijk werd vermeld welke vragen moesten worden ingevuld, afhankelijk van het type kunstmatige voeding die patiёnten kregen. Dit voorkwam dat er energie werd verspild aan het doornemen van vragen. Vragen waren eenvoudig, inclusief leeftijd, reden voor en duur van kunstmatige voeding. Tevens was er een gedeelte waarin deelnemers meer informatie konden achterlaten. Deze studie bood ook hulp bij het papierwerk.
In de zomer van 2019 was er een uitnodiging geplaatst in de nieuwsbrief van de 25% ME Group, waarin leden die voldeden aan de criteria werden uitgenodigd om de vragenlijst in te vullen. Het werd goed zichtbaar in het begin geplaatst, een grotere kans om gezien te worden door leden die niet de hele nieuwsbrief kunnen lezen.
De vragenlijst was beschikbaar via e-mail of post. Leden die te ziek waren om de nieuwsbrief te lezen werden rechtstreeks benaderd. De onderzoeker vulde de vragenlijst dan telefonisch of per sms met hen in. De onderzoeker sprak in een langzame, zachte stem en ze vermeed de deelnemers om herhalingen te vragen. Ze wist dat deelnemers het cognitief makkelijker vonden om directe vragen te beantwoorden dan vrijuit te praten over hun ervaringen. De onderzoeker vulde de vragenlijst in. Vervolgens las ze hun antwoorden terug om zeker te zijn dat ze het correct had ingevuld. Wanneer deelnemers zich onwel voelden werd het invullen van de vragenlijst stopgezet.
Tevens werden er andere aanpassingen ingevoerd om de deelname te maximaliseren en tegelijkertijd het risico op post-exertionele malaise (PEM) tot een minimum te beperken. Zo was het voor familie en thuiszorgmedewerkers toegestaan om te helpen bij het invullen van de vragenlijst. Een deadline werd niet ingesteld omdat de onderzoeker wist dat tijdsdruk verslechteringen van de gezondheid van mensen met ernstige ME/CVS kan veroorzaken wanneer ze proberen deadlines te halen.
Resultaten
Van degenen die aanvankelijk interesse toonden, hebben er vijf in totaal de vragenlijst voltooid. De resultaten werden kwalitatief geanalyseerd. Alle deelnemers waren vrouw met een gemiddelde leeftijd van 39 jaar (bereik van 21 tot 55). De duur van hun ziekten varieerde van 6 jaar tot 32 jaar.
Er was goed gebruik gemaakt van het open gedeelte van de vragenlijst, waarin om “alle andere relevante informatie” werd gevraagd.
De vragenlijsten werden op diverse manieren ingevuld en geretourneerd: met behulp van mantelzorgers, een familielid, online of per post. Twee deelnemers hadden directe hulp nodig en vulden de vragenlijst in met behulp van de thuiszorgmedewerker. De andere werd voltooid via de telefoon in meerdere afspraken.
De tijd die nodig was om de vragenlijst in te vullen varieerde: in een geval het duurde drie dagen. In een ander geval duurde het een jaar om de nodige informatie te verzamelen, vanwege de ernst van de ziekte van de patiënt en de behoefte aan aanzienlijke rust tussen afspraken.
Conclusies
Patiënten met ernstige ME/CVS zijn vaak uitgesloten van onderzoek, omdat zij als ‘moeilijk te bereiken’ worden beschouwd. Echter dit onderzoek toont aan dat als deze patiënten er bewust van worden gemaakt dat er onderzoek wordt gedaan, en de nodige ondersteuning wordt geboden ze een waardevolle bijdrage kunnen leveren. Vanwege de kleine steekproefomvang (n = 5) zijn dit voorlopige conclusies. Dit pilot onderzoek zou herhaald moeten worden met een grotere omvang.
* Het Verenigd Koninkrijk
Bron: Baxter, H. Ensuring the Voice of the Very Severely Affected Myalgic Encephalomyelitis/ Chronic Fatigue Syndrome Patient Is Heard in Research—A Research Model. Healthcare 2022, 10, 1278. https://doi.org/10.3390/ healthcare10071278
Delen via: